Παρασκευή 3 Σεπτεμβρίου 2010

4 Ο γκέι Παλαιοκώστας του Τέξας!

Η ταινία:                             I love you Phillip Morris
                                                                      (2010)

Η αλήθεια: Όποιος θέλει τα πολλά χάνει και τα λίγα.

Σκηνοθεσία: Glenn Ficarra, John Requa
Σενάριο: Glenn Ficarra, John Requa
ΠρωταγωνιστούνJim Carrey, Ewan McGregor, Leslie Mann, Rodrigo Santoro
Είδος: Κωμωδία - Δράμα

   Αυτό συνέβη στ’ αλήθεια. Αλήθεια συνέβη! Έτσι ξεκινάει η ταινία “I love you Phillip Morris”, των Glenn Ficarra και John Requa, διαδραματίζοντας την ζωή του νούμερο ένα δραπέτη, από άποψη ευρηματικότητας, των ΗΠΑ. Ο Steven Jay Russel κατάφερε να αποδράσει από τη φυλακή 5 φορές αλλάζοντας διάφορες επαγγελματικές ταυτότητες, έχει ακόμα μία ιδιαιτερότητα όμως που κάνει ακόμα προκλητικότερη την ιστορία. Είναι γκέι και είναι ερωτευμένος με τον, κατά περιόδους, συγκρατούμενό του Phillip Morris. Πρόκειται για κωμωδία που όμως θα σε αφήσει αρκετές φορές άβολα παγωμένο μπροστά στην οθόνη τόσο για τις δραματικές σκηνές όσο και για τις ερωτικές. Και οι δεύτερες, είναι ο κύριος λόγος που η ταινία άργησε να βρει διανομέα στις ΗΠΑ, καθυστερώντας κάτι μήνες την πρεμιέρα της εκεί. Φράσεις όπως, «χύσε μέσα στον κώλο μου» ή «μη βάζεις δόντια», κατά την διάρκεια πράξης στοματικού έρωτα, αποδεικνύουν ότι εμπεριέχεται αρκετό, για τα συνήθη δεδομένα της 7ης τέχνης, γκέι πορνό. Από την ταινία δεν λείπει επίσης ένα σεξιστικό σχόλιο ακόμα κι αν αυτή αφορά εν μέρει την ομοφυλοφιλία. Όταν ο Steven λέει στον Phillip: Πάω για γκολφ, η άμεση απάντησή του είναι: Γκολφ; Mα είσαι γκέι! Ο Steven της ταινίας είναι σκανδαλώδης!
   Παρ'όλα αυτά, σε αντίθεση με τον κατ'εξακουλούθηση απατεώνα, Matt Damon στην ταινία, The Informant, δε δείχνει καθόλου λυπηρός ή  αξιοθρήνητος. Αν ο Steven είναι τέρας, τότε είναι ένα γοητευτικότατο. Ίσως να τον έχει αιχμαλωτίσει απλά μια ψυχική εξάρτηση απατεωνιάς. Ίσως η επιθυμία του να είναι μαζί και να παρέχει τα πάντα στον Phillip να του δίνει αυτή την τερατώδη δύναμη... Έρωτας ανίκατε μάχαν...Είναι δύσκολο, εν τούτοις, κάποιος να μην ζηλέψει την ενέργεια και την πανουργία του. Σε τελική ανάλυση, όταν αγαπάτε κάποιον/αν δεν κινείτε ουρανό και γη, για να κάνετε τα πάντα για κείνον/ην; Η ταινία σίγουρα δεν είναι μια σάτυρα κι ίσως ούτε καν διδακτική ιστορία. Είναι ένα από τα πιο ρομαντικά και εμπνευσμένα φιλμ της χρονιάς του. Αυτό που το κάνει αφοπλιστικό είναι η ειλικρίνεια του. Πιο πολύ θα μπορούσε να χαρακτηριστεί queer παρά gay, αποφεύγοντας τα δραματικά ομοφυλοφιλικά θέματα  του Brokeback Mountain, την αριστοκρατική μελαγχολία του A Single Man, ή τον ακτιβιστικά μαχητικό χαρακτήρα του Milk.

   Υπάρχουν σκηνές που διαδραματίζουν φιλιά, γλύκες και "μετά- πεολεικτικά" πειράγματα, στις οποίες οι πρωταγωνιστές, Jim Carrey και Ewan McGregor, αν και δε φαίνονται εξ'αρχής 100% συμβατοί με τέτοιους ρόλους, δίνονται ολόψυχα. Εκείνο το ολόψυχα βέβαια, έχει τα μειονεκτήματά του. Ο Carrey, στην καλύτερη ερμηνεία του, εδώ και πολύ καιρό, παλεύει να χαλιναγωγήσει την γνωστή παρόρμησή του, για χειρονομίες και γκριμάτσες. Η ανικανότητα του να τις σταματήσει, μπορεί, να κουράσει σε ορισμένα σημεία. Πρέπει επιτέλους, αν θέλει να καταχωρηθεί στους σπουδαίους performers, να μας αποδείξει ότι είναι το παιδί για όλες τις δουλειές και να σταματήσει να προσβάλει τον εαυτό του, προβάλλοντας συνεχώς, το πρότυπο καραγκιοζομαϊμούς που του έχει κολλήσει το κοινό. Σε έχουμε δει στα The Truman Show, Man on the Moon, The Majestic, κάνε μας ξανά υπερήφανους, μπορείς! Από την άλλη ο Ewan McGregor αποτελεί την απόλυτη έκπληξη της ταινίας. Από την πρώτη του ατάκα με αιχμαλώτισε, όταν χαμηλώνοντας το βλέμμα αποκρίθηκε με ένα «Thank you.”, ταπεινό και λάγνο ταυτόχρονα. Σας βάζω αυτήν τη πρώτη του σκηνή, η οποία είναι η αγαπημένη μου(μετά την αφοπλιστική σκηνή του τροχαίου ατυχήματος του Steven, αν και θα την προτιμούσα σε full steady cam), σε βίντεο. Mε κέρδισε, ο μικρόσωμος Βρετανός, καθ’ όλη τη διάρκεια του φιλμ. Ο Phillip, γιος παπά από το Arkansas των ΗΠΑ, μπορεί να είναι μια καλή ψυχή - αν και ο χαρακτήρας του χρειάζεται σκληραγώγηση - αλλά είναι δύσκολο να φανταστείς το πως, αν είχαν ζήσει μαζί οι δυο τους για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, θα μπορούσε να ανεχτεί την υπερκινητικότητα του Steve. Αλλά κι από την άλλη, όπως αποδεικνύει αυτή η αξιαγάπητη, ευφυής ταινία, η αγάπη έχει τη δική της παράξενη λογική.


   Ας γνωρίσουμε όμως καλύτερα τους αληθινούς ήρωες της ιστορίας και ποιος ο καλύτερος τρόπος γι’ αυτό από μία συνέντευξη. Kαι οι δύο πρωταγωνιστές μίλησαν στον Alex Hannaford κι εδώ παρουσιάζουμε πρώτα τις απόψεις του Phillip Morris που δημοσιεύθηκαν στο τεύχος Απριλίου 2010, του περιοδικού GayTimes.
Steven Jay Russel
    «Όλα ξεκίνησαν το 1989, όταν νοίκιασα ένα αυτοκίνητο για να μετακινηθώ από το Χιούστον στην Ατλάντα. Άργησα να το επιστρέψω και μου το χρέωσαν ως κλοπή. Δυο μήνες αργότερα, ο νόμος άλλαξε και θα μπορούσε να είναι ένα απλό πλημμέλημα, αλλά παρέμεινα έγκλειστος ως το 1992. Άρχισα να διάγω νομικά την επανεξέταση του αδικήματός μου, ώστε, να με στείλουν σε ένα κέντρο για παραβάτες χαμηλής επικινδυνότητας. Μια μέρα, βρισκόμουν σε μια συνεδρία του ιδρύματος και η συζήτηση κατέληξε στην θρησκεία και την ομοφυλοφιλία. Ένας από το γκρουπ έγινε βίαιος και είπε ότι θα με χτυπούσε με ρόπαλο στον ύπνο μου. Φοβήθηκα για τη ζωή μου, έφυγα από το κέντρο και θεωρήθηκα φυγόδικος. Στις 19 Δεκεμβρίου του 1994, με στέλνουν στις φυλακές Harris County. Δέκα μέρες αργότερα, γνώρισα τον Steven Russell στη νομική βιβλιοθήκη κι αυτή ήταν η μέρα που άλλαξε η ζωή μου.
   Ο Steve με βοήθησε να πιάσω ένα βιβλίο από το ράφι. Έπειτα, καθίσαμε και άρχισε να μου εξηγεί την νομοθεσία της πολιτείας του Τέξας. Ένας Steven Russell ήταν καταγεγραμμένος ως δικηγόρος και το ταμπελάκι στη στολή του Steven ταίριαζε με το όνομα, οπότε δεν είχα λόγο να τον αμφισβητήσω. Μόλις είχα γνωρίσει έναν δικηγόρο στη φυλακή, ή τουλάχιστον έτσι νόμιζα τότε. Δεν υπάρχουν έμπιστοι άνθρωποι στην φυλακή, οπότε όταν γνωρίζεις κάποιον γοητευτικό, είναι υπέροχο. Μερικές μέρες αργότερα, ο Steve κατάφερε να μεταφερθεί στο κελί μου, ώσπου μεταφερθήκαμε και οι δυο στις κανονικές φυλακές τον Ιούλιο.
Οι φυλακές Harris County του Τexas.
   Ήμασταν τόσο ταιριαστοί. Από την πρώτη μέρα μου μέσα έκλαιγα, αλλά, ο Steve με έκανε να αισθάνομαι ασφαλής, ήταν ο προστάτης μου. Καταδικαστήκαμε με 3 έτη ο καθένας και σταλθήκαμε σε ξεχωριστές φυλακές στο Rosharon του Τέξας. Απ'ότι γνώριζα, ο Steve είχε καταδικαστεί για ασφαλιστική απάτη αλλά, από την πρώτη μέρα έλεγε ψέματα. Νομίζω ότι ο Steve τηλεφώνησε στον δικαστή, υποκρινόμενος ότι είναι συνάδελφός του, πείθοντάς τον να μου ρίξει ποινή 3 ετών, επειδή δεν ήθελε να βγω έξω πριν από αυτόν. Φοβότανε ότι θα επέστρεφα στον πρώην μου. Αυτό ίσως να σας ακούγεται απίστευτο αλλά, να γιατί ήταν ικανός ο Steven Russell.»
   Ο Phillip ζει μόνος πλέον στο Άρκανσας. Του αρέσει να ψαρεύει γατόψαρα και να ταξιδεύει. Έχει αγοράσει κι ένα απομακρυσμένο σπίτι στη λίμνη για να απομονώνεται. Ακόμα είναι νευριασμένος με ότι συνέβη. «Είναι δύσκολο να περιγράψω τα αισθήματά μου. Με τρώει κάτι μέσα μου και τις νύχτες ξυπνάω ιδρωμένος νομίζοντας ότι είμαι φυλακή. Όταν τα σκέφτομαι αυτά νευριάζω με τον Steven. Δεν έχει επισκεφτεί τον Steven ως σήμερα αλλά λέει: "Τον συγχώρεσα και πληρώνει για όλα. Δεν προβλέπω να βγαίνει έξω σύντομα. Υπάρχουν πολλοί λόγοι που θα ήθελα να κάτσω μαζί πρόσωπο με πρόσωπο. Θέλω να ζητήσει συγγνώμη και να το εννοεί. Δε θα ξανάκανα σχέση μαζί του. Δε θα μπορούσα να τον εμπιστευτώ ποτέ. Πριν ξεκινήσουν τα γυρίσματα της ταινίας με επισκέφθηκε ο Ewan Mc Gregor. Ήθελε πραγματικά να ακούσει τη δικιά μου πλευρά της ιστορίας. Είναι σπουδαίος άνθρωπος κι επικοινωνούμε μέσω e-mail.” Εικάζεται ότι, ο ίδιος ο Phillip Morris, συνεργάστηκε ως σύμβουλος στην ταινία κι ακόμα, ότι έχει έναν μικρό ρόλο.

   Οι προσπάθειές μου, να βρω φωτογραφίες του αληθινού Phillip δεν απέδωσαν καρπούς, ωστόσο η περιέργειά σας θα υπερκαλυφθεί από τα πλούσια ντοκουμέντα για το έτερον ήμισυ, Steven Jay Russel, η συνέντευξη του οποίου, δημοσιεύθηκε στο αμερικανικό Esquire Ιανουαρίου του 2010.

O Steven Jay Russel στις φυλακές του Texas σήμερα.

Με την κόρη του Stephanie
Tα σύνεργα 2  αποδράσεών του.
Στο σκάφος του,Clear Lake(Texas).
   Την Παρασκευή και 13 του Δεκέμβρη του 1996, αφού είχε χρωματίσει τη λευκή στολή του, με πράσινους μαρκαδόρους, κατάφερε να βγει έξω ως νοσοκόμος. Ο φρουρός της εισόδου του είπε: «Διάολε γιατρέ, τα ρούχα σου μοιάζουν με φυλακισμένου!». «Μην πυροβολήσεις!», αστειεύτηκε ο Steven. Αφού έφυγε, έκανε έναν κύκλο και ξαναγύρισε έξω απ’ τις φυλακές για να κάνει κωλοδάχτυλο. Στην τελευταία του απόδραση το 1999, έγινε ο πιο δημιουργικός δραπέτης στην ιστορία των ΗΠΑ, αλλά, δεν είχε χρησιμοποιήσει ποτέ βία κάθε Παρασκευή και 13, που επιχειρούσε να αποδράσει. Χρησιμοποίησε πάνω από 14 διαφορετικές ταυτότητες στην καριέρα του ανάμεσά τους κι αυτή του δικαστή για να μειώσει την ποινή του και του πράκτορα του FBI για να βγάλει τον εαυτό του από τη λίστα των καταζητούμενων. Σήμερα, κλειδωμένος σε ένα κελί υψίστης ασφαλείας,2x3m, σε έναν απομονωμένο θάλαμο της μονάδας Michael νοτιοανατολικά του Dallas, εκτίει την 144ετή ποινή του. Το φαΐ και η αλληλογραφία του, του παραδίδονται μέσω μιας μικρής σχισμής και η μόνη στιγμή που βγαίνει από το κελί είναι για το καθημερινό του μπάνιο. Δεν ασχολείται με άλλες δραστηριότητες.
   Μεγάλωσε στη Βόρεια Καρολίνα από θρήσκους γονείς και στα 9 του έμαθε ότι είναι υιοθετημένος. Εκεί άρχισαν και τα προβλήματα συμπεριφοράς στο σχολείο, μέχρι που, έγινε και πυρομανής. Στα 12 στάλθηκε σε ίδρυμα αρρένων για θεραπεία. Δύο πράγματα έμαθε εκεί, ότι το IQ του είναι 163(αρκετά άνω του μέσου όρου) κι ότι του άρεσαν οι ομοφυλοφιλικές εμπειρίες. Έφυγε από εκεί στις 13/05/1971, ημέρα Παρασκευή, από τότε η Παρασκευή και 13 θα γινόταν η τυχερή του μέρα. Μετά την αποφοίτησή του έγινε αστυνομικός, κάτι που όπως ισχυρίστηκε αργότερα τον βοήθησε να εντρυφήσει στο νομικό σύστημα. Παντρεύτηκε την γραμματέα του αξιωματικού, Debbie Davis και 2 χρόνια μετά απέκτησαν την κόρη τους Stephanie. Το 1985, μετά από 9 έτη γάμου, ο Steven είπε στην Debbie ότι είναι γκέι και πήραν συναινετικό διαζύγιο.
Η αίθουσα αναμονής στην μονάδα Michael.
   Αναζητώντας έξτρα πηγές εσόδων προκάλεσε τον αυτοτραυματισμό του, που καταγράφηκε ως ατύχημα, για να λάβει αποζημίωση ύψους 45.000$ κι έβγαλε χιλιάδες ακόμα πουλώντας ψεύτικα Rolex.Ωστόσο, ήταν η απόφασή του να εκδόσει δίπλωμα οδήγησης και διαβατήριο, στο όνομα ενός άλλου Steven Russel, που τον οδήγησε στην σύλληψή του για απάτη. Παραδόξως, αφέθηκε ελεύθερος με εγγύηση. Τον επόμενο χρόνο, γνώρισε τον James Kemple (Rodrigo Santoro) και ζούσαν πλουσιοπάροχα, διασκεδάζοντας στα πιο ακριβά μέρη. Όμως, ο James είχε AIDS, κάτι που στις αρχές της δεκαετίας του ’90 ήταν άμεσα θανατηφόρο. Στις 13/05/1993 ο Steven απέδρασε απ’τις φυλακές Harris County, για να επισκεφτεί τον James κι αυτό ήταν το λάθος του. Συνελήφθη μία βδομάδα αργότερα, στο αεροδρόμιο, όπου το ζεύγος προοριζόταν για το Μεξικό. Το δικαστήριο, για μια ακόμα φορά «τον αγνόησε» και του επέβαλε πρόστιμο 20.000$, ποσό ελάχιστο για τον Steven, πλήρωσε και πήρε τον σύντροφό του κι έφυγαν για Μεξικό. Ξαναγύρισαν όμως στις ΗΠΑ γιατί, η κατάσταση του James χειροτέρεψε κι ο Steven ξαναμπήκε φυλακή για νέα αποτυχημένη οικονομική απάτη. «Μιλούσαμε κάθε μέρα στο τηλέφωνο με τον James μέχρι που πέθανε με τον σκύλο μας ξαπλωμένο δίπλα στο κρεβάτι του.» Με τη βοήθεια ενός γκέι γιατρού ο  Steven κατάφερε να μεταφερθεί σε ιατρική μονάδα με την αιτιολογία ότι έχει AIDS. Κανείς δεν τον εξέτασε ποτέ για επαλήθευση κι εξαιτίας της ασθένειας, αποσύρθηκαν οι κατηγορίες εναντίον του. Ωστόσο, τον Δεκέμβρη του 1994 συνελήφθη απ’ τις αρχές του Τέξας, για νέα σειρά εξαπατήσεων. Μόλις είχε μεταφερθεί εκεί ο Phillip Morris.
Έκλεψε 800.000$ κι επήλθε η καταδίκη του.
   O Phillip προσπαθούσε να φτάσει ένα βιβλίο πιο βαρύ κι από τον ίδιο. Είναι πολύ μικρός κι έτσι το έπιασα, του το έδωσα κι αρχίσαμε να μιλάμε. Του είπα ένα σωρό μπούρδες. Δεν περίμενα να γνωρίσω κάποιον αξιόλογο άνθρωπο στη φυλακή κι ευτυχώς έκανα λάθος."
Το ζευγάρι αποφυλακίστηκε το 1995 κι αγόρασε σπίτι στο Texas, αφιερώνοντας στον εαυτό τους άφθονες στιγμές ηδονής κι έκστασης. «Αγοράσαμε ο ένας στον άλλον Mercedes. Ήταν προκλητικό, κραυγαλέο. Ήμασταν εκτός ελέγχου αλλά ήμασταν ελεύθεροι και το απολαμβάναμε.» Με ένα πλαστό βιογραφικό πιάνει δουλειά στην ΝΑΜΜ(North America Medical Management).  “Ήταν πολύ προσφιλής και συνεργάσιμος τύπος σε σχέση με άλλους οικονομικούς διευθυντές. Είναι ο καλύτερος ηθοποιός του κόσμου. Είχε, πάντα για όλα, τα κατάλληλα λόγια.", λέει ο ιδρυτής της ΝΑΜΜ, Don Holmquist. Κατάφερε να υποκλέψει 800.000$ από διάφορες συμφωνίες της εταιρίας. Μέχρι σήμερα, ο Phillip επιμένει ότι δεν είχε ιδέα για το πώς έβγαζε ο σύντροφός του τόσα λεφτά. Νόμιζε ότι είχε μια φανταστική δουλειά. «Εγώ ήμουν σαν νοικοκυρά. Δεν είχα ιδέα από οικονομικά. Ο Steven με έπαιρνε ξαφνικά το απόγευμα και μου’ λεγε: Μωρό μου ντύσου! Έβγαλα 90.000$ σήμερα και θα βγούμε να το γιορτάσουμε. Δεν σκεφτόμουν: τι παράνομο να έκανες άραγε;! Ήμασταν υπέροχα μαζί και τον απολάμβανα. Ήμουν μόνος για πολύ καιρό. Δεν γνώριζα πως μπλέχτηκα με την κλοπή ώσπου πήγα φυλακή κι έμαθα ότι ο Steven υπέγραφε επιταγές με 6 παραλλαγές του ονόματός μου.»
Don Holmquist (Iδρυτής ΝΑΜΜ)
   Κατά τη σύλληψή του ο Steven είπε στους αστυνομικούς ότι είναι διαβητικός και χρειαζόταν ινσουλίνη, δείχνοντάς τους τη συνταγή του Phillip. Μέσα στο περιπολικό έκανε 40 ενέσεις στον εαυτό του, δηλώνοντας αργότερα ότι ήταν μια αποτυχημένη απόπειρα αυτοκτονίας. Ο Phillip όμως έχει άλλη γνώμη. “Του είναι ευκολότερο να σχεδιάσει μια απόδραση εκτός φυλακής. Είναι ευκολότερο σε ένα νοσοκομείο. Σκέφτεται πάντα ένα βήμα μπροστά." Στη δίκη τους ο Phillip αφέθηκε με εγγύηση 40.000$ ενώ στον Steven υποβλήθηκε εγγύηση 900.000$. Για να κάνουμε ένα διάλειμμα απ’ τα τόσα spoilers, αναφέρω ότι στην ταινία θα δείτε πως κατάφερε να μειώσει το πρόστιμο στα 45.000$. Έτσι, την Παρασκευή στις 13 Ιουλίου 1996, ελευθερώθηκε κι επισκέφθηκε τον Phillip στο σπίτι τους στο Clear Lake του Τέξας, ο Phillip αναφέρει: «Μου είπε ότι είχε βγει επικήρυξη και για μένα και τον πίστεψα. Έτσι το έβαλα στα πόδια και πήγαμε στην Φλόριντα. Μέγα σφάλμα!». Συνελήφθησαν και στο αεροδρόμιο τους περίμενε δύναμη 20 αστυνομικών. Το δικαστήριο επέβαλε στον Στήβεν ποινή 45 ετών στην μονάδα Estelle. Κάπως έτσι φτάσαμε στις 13 Δεκέμβρη του ’96. «Ο Φίλιπ έβγαινε στην πίσω αυλή και είπα Βοο!», θυμάται. «Ούρλιαξε: Μαλάκα! κι αγκαλιαστήκαμε.»
Το ξενοδοχείο Grand Casino Hotel του Mississipi, κατεστραμμένο από τον τυφώνα Καστρίνα
   Τώρα, ήταν και οι δύο καταζητούμενοι, ο Phillip για διαφυγή προστίμου και ο Steven για απόδραση κι απάτη. Πέταξαν στο Μισισιπή κι εκεί εκδηλώθηκε επιτέλους η οργή του Phillip που οδήγησε και στη σύλληψή τους. Στο ξενοδοχείο Grand Casino Hotel,ο Phillip επιτέθηκε στον Steven πετώντας τον στο παράθυρο, «Αν το παράθυρο είχε σπάσει θα μιλούσα με το Χάρο τώρα.».  Σε 7 μήνες που ξανασυναντήθηκαν στο δικαστήριο, ο Steven ήταν τρομερά αδυνατισμένος και δήλωσε ότι πάσχει από AIDS. Ο Phillip ισχυρίζεται ότι, ο δικηγόρος της πολιτείας άφησε μπροστά του το ιατρικό ιστορικό του Steven επίτηδες. «Ήξερα ότι κάτι τέτοιο ήταν αδύνατον αλλά εκείνη τη στιγμή σκεφτόμουν μόνο το τι επρόκειτο να του συμβεί. Αυτός βέβαια, είχε στρωθεί στο σχεδιασμό της επόμενης απόδρασής του.» Ο Φίλιπ καταδικάστηκε ως συνεργός του Στήβεν με ποινή 20 ετών. Ο Στήβεν τον Οκτώβρη του ’97, έπεσε στα 69 κιλά. Λίγο αργότερα μεταφέρθηκε σε μια κλινική βόρεια από το San Antonio και κατάφερε να πάρει αναστολή λόγω ασθένειας. Στα 39α γενέθλια του Φίλιπ, Παρασκευή 13 Μαρτίου 1998, αφέθηκε ελεύθερος. Ένα χρόνο αργότερα ένας αετομάτης ντετέκτιβ τον εντόπισε και τον συνέλαβε τον Αύγουστο του 2000. Πήρε 30 λεπτά στον δικαστή να τον κρίνει ένοχο και να του επιβάλει συνολική ποινή 144 ετών.
   «Γερνάω!», παραδέχεται. «Είμαι 52 ετών. Λένε ότι είμαι κρατούμενος υψηλού κινδύνου αλλά δεν είμαι. Είμαι 10 χρόνια μέσα κι έχουν περάσει 17 Παρασκευές και 13. Μου είπαν ότι πρέπει να κάτσω μέσα άλλα 25 έτη μέχρι να πάρω αναστολή στα 65 μου. Δεν έχασα ποτέ την ελπίδα.» Στο κελί του μελετάει τις τάσεις της αγοράς και το χρηματιστήριο μέσα απ’ τις εφημερίδες. «Παίζω με αυτά συνεχώς μες το μυαλό μου. Αν ήμουν έξω αυτά τα 10 χρόνια θα είχα βγάλει πολύ περισσότερα απ’ όσα έκλεψα ποτέ.»

Στην Ελλάδα με χλιδή...
Ο δικός μας, Βασίλης Παλαιοκώστας.
   Κι επειδή αν δε παινέψεις το σπίτι σου θα πέσει να σε πλακώσει, σας παρουσιάζω τον Βασίλη Παλαιοκώστα ή τον Steven Russel της Ελλάδας. Οι Βασίλης Παλαιοκώστας και Αλκέτ Ριζάι είχαν μεταφερθεί στις φυλακές Κορυδαλλού από σωφρονιστικά ιδρύματα της επαρχίας, καθώς επρόκειτο να δικαστούν για την προηγούμενη απόδραση τους με ελικόπτερο. Η νέα τους απόδραση σημειώθηκε μία ημέρα πριν από την προγραμματισμένη κατάθεση των δύο κακοποιών στο δικαστήριο.Η πρώτη τους κινηματογραφική απόδραση είχε γίνει στις 4 Ιουνίου 2006 και είχε προκαλέσει τότε πολιτικό σεισμό. Η σύλληψη του Β.Παλαιοκώστα το καλοκαίρι του 2008, μετά την απαγωγή του βιομήχανου Γ.Μυλωνά, επιτάχυνε την έναρξη της δίκης, η οποία ξεκίνησε τον περασμένο Ιανουάριο. Κινηματογραφική απόδραση με ελικόπτερο από τις φυλακές Κορυδαλλού πραγματοποίησαν, για δεύτερη φορά, το φεβρουάριο του 2009, οι δύο υπόδικοι. Το ελικόπτερο εντοπίστηκε στο Πολυδένδρι, όπου δραπέτες και συνεργοί άφησαν δεμένο και φιμωμένο τον πιλότο.

Περαιτέρω προσωπικά σχόλια…
Πιστεύω πως ο Steven ήταν ένας κακός απατεώνας, σαφέστατα όχι τόσο έξυπνος, αλλά αγαπούσε δυνατά. Αγάπησε πραγματικά και τους δύο συντρόφους ακόμα και τη γυναίκα του και το παιδί του. Φρόντισε, όχι απλά να μη λείψει τίποτα σε κανέναν τους, αλλά, και την προστασία τους ολόκληρη, γινόμενος ο μοναδικός παροχός εσόδων. Σίγουρα, θα μπορούσε να κατηγορεί αυτή τη στιγμή, έγκλειστος ως είναι, τον Phillip καθώς, το σύνηθες είναι να φορτώνουμε στους άλλους τα λάθη μας, όπως εξάλλου κάνει ο Phillip. O Phillip, προσπερνάει αρκετά το τι του πρόσφερε, κάτι που σαφέστατα δεν έχει βρει ακόμα πουθενά αλλού κι είναι τόσο σπάνιο από μόνο του, που αποκλείεται να ξανατύχει σε άνθρωπο δεύτερη φορά. Του πρόσφερε απλόχερα ανιδιοτελή αγάπη. O Steven δε ζήτησε ποτέ τίποτα από τον Phillip, ούτε καν μια επίσκεψη στο κελί του. Δε τον επιβάρυνε με κανένα φταίξιμο, ούτε καν έχει σκεφτεί «εγώ δούλευα όλη μέρα κι έτρεχα κι εσύ καθόσουν κι έτρωγες». Για μένα αυτός είναι ένας Steven που ερωτεύτηκε τρελά, αγάπησε και ρίσκαρε! Αν ήταν έξυπνος όπως όλοι εικάζουν, σε καμία περίπτωση δε θα ήταν φυλακή και σε κάθε περίπτωση θα είχε αναρριχηθεί στην κοινωνία ή έστω θα είχε βγάλει νόμιμα λεφτά. Εγώ θα πρότεινα να ανταλλάξουμε τους 300 απατεώνες και ληστάρχους μας με τον κύριο Russel! Δίκαιη ανταλλαγή!

4 σχόλια:

  1. Καλημέρα και καλή εβδομάδα.Πότε θα την δείξει και που;Γιατί δεν γράφεις;Πάντως θέλω να την δω και αν δεν θα την παίξει η τελεόραση και μιλάς για καλωδιακή θα την αναζητήσω σε βιντεοκλάμπ. Πάντως αν δεν βαριέσαι γράψε..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Eξαιρετική ταινία καί εξαιρετικό άρθρο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλή σου μέρα. Πολύ κατατοπιστικό άρθρο. Συμφωνώ απόλυτα με τα σχόλια για τον Jim Carrey. Μ' αρέσει τόσο πολύ όταν παίζει σε σοβαρές ταινίες (!) και τον βρίσκω γελοίο στις κωμωδίες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καταρχήν καλώς ορίσατε στο Blog μου κι ευχαριστώ πάρα πολύ για την τιμή και τη συμμετοχή!

    Αχτίδα η ταινία έκανε πρεμιέρα στις κινηματογραφικές αίθουσες στις 14/9/2010. H ημερομηνία κυκλοφορίας του DVD έχει οριστεί για τις 14/9/2010. Οπότε υπομονή... εκτός κι αν χρησιμοποιείς αρχεία τύπου torrent οπότε στείλε μου e-mail να συνεννοηθούμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή