Δευτέρα 30 Αυγούστου 2010

0 Πιστεύεις στις Νηρηίδες;

Η ταινία:                                                        Ondine
                                                                           (2009)

H αλήθεια: Το αληθινό μυστήριο του κόσμου είναι το ορατό κι όχι το αόρατο. Πίστεψε σε αυτό!

Σκηνοθεσία: Neil Jordan
Σενάριο: Neil Jordan
ΠρωταγωνιστούνColin Farrell, Alicja Bachleda, Alison Barry
Είδος: Δράμα

Θάλασσα μην του το πεις.
Ξέρω πως στον έκλεψα και με φθονείς, 
αλλά μην του μιλήσεις.
Μην του γνέψεις, πως τα βουνά του άλλος τα κρατεί,
αιώνια ερωμένη του είσαι
και θα σε αφουγκραστεί.
Τα μάτια μου και οι πόροι μου σε γέννησαν,
δεν στον στερώ.
Να τον προσέχεις, να μην μάθει,
σε θερμοπαρακαλώ.
Τον αγαπάμε Θάλασσα,
γι'αυτό του το σιωπούμε.


   Μια ταινία καλογυρισμένη με γραφικά τοπία, μετρίου όμως καστ... Δεν μου αρέσει ο Κόλιν(σόρρυ κορίτσια!). Ξεχωρίζει η Alicja Bachleda αλλά κι αυτή μόνο για την απέραντη ομορφιά της.
   O μετρ των παραμυθιών, Neil Jordan, μας μεταφέρει αυτή τη φορά στον κόσμο των σειρήνων που μαγεύουν τα παλλικάρια με το υπέροχο τραγούδι τους. Ένας παραμυθένιος έρωτας με φόντο την άγρια επαρχία της Ιρλανδίας με την πρωταγωνίστρια να μας διχάζει στο αν πρόκειται, για την βατραχίνα που με το φιλί του πρίγκιπα θα γίνει πριγκίπισσα ή είναι μια σούπερ ηρωίδα βγαλμένη από καρτούν που εμφανίζεται όταν την έχουν ανάγκη. Σε έναν κόσμο που από την αρχή του χρόνου έχει επικρατήσει ο κακός σπόρος του Κάιν, εμφανίζονται κατά καιρούς αιθέρια πλάσματα από την αγέννητη γενιά του Άβελ, που ήταν γραφτό τους να χάνονται πολύ νωρίς. Φαντάσματα της ιστορίας που δεν πατάνε στη γη αλλά γλιστράνε χωρίς τριβή πάνω σε ένα λεπτό στρώμα αέρα, πριν σβήσουν βιαστικά και τελείως αθόρυβα, σαν ουράνιο τόξο καλοκαιρινής μπόρας. Όπως και να έχει η Ondine ήρθε στην οικογένεια του Syracuse(Colin Farrell) για να μείνει.

  Νομίζοντας ότι το πιο όμορφο πράγμα που μπορούμε να βιώσουμε είναι το μυστήριο, ο πρωταγωνιστής αφήνεται αιχμάλωτος στα δίχτυα μιας θεωρητικής "γοργόνας", θύμα του αναλφαβητισμού του και των παθών του, όντας αλκοολικός. Η κάθαρση του κοινού και του ήρωα, από την τραγωδία επέρχεται με την αποκάλυψη της αληθινής ιστορίας της ηρωίδας. Μια λαθρομετανάστρια, πόρνη, με προαγωγό τον κακό της υπόθεσης, έναν έμπορο ναρκωτικών. Φεύγει η μαγεία και το μυστήριο; Όχι. Μένει το πιο όμορφο πράγμα που έχει η ανθρωπότητα. Η αγάπη και η οικογένεια. H ερώτηση, λοιπόν, του τίτλου, θα έπρεπε να είναι: Πιστεύεις στην αγάπη;

  Υπήρξε ένα κορίτσι που δεν πιάστηκε στα δίχτυα κανενός ψαρά... Θα την βρεις στο λινκ της αλήθειας. Ένα κορίτσι, σαν την Ondine, που έζησε την άσχημη πλευρά του παραμυθιού. Μια ρωσσίδα στην Κατερίνη, 17 ετών, με "αρραβωνιαστικό" στις φυλακές. Η κοπέλα πριν από περίπου ένα μήνα είχε προσπαθήσει να περάσει ναρκωτικά στα κρατητήρια του Αστυνομικού Τμήματος Κατερίνης, προκειμένου να τα παραδώσει στον αρραβωνιαστικό της που είχε έρθει με μεταγωγή για να παραστεί σε δίκη. Σύμφωνα με πληροφορίες, οι αστυνομικοί ψάχνουν τα άτομα με τα οποία ήρθε σε επαφή η νεαρή κοπέλα το τελευταίο διάστημα, για να διαπιστωθεί εάν τυχόν εγκαταλείφθηκε στο συγκεκριμένο σημείο από αγνώστους που θέλησαν να την «ξεφορτωθούν» ύστερα από ομαδική χρήση ναρκωτικών. Το γεγονός, άλλωστε, ότι ο θάνατός της επήλθε από πνιγμό δείχνει πως η νεαρή κοπέλα ήταν ζωντανή όταν έπεσε στο κανάλι. Κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα! Κάπως έτσι βγαίνουν τα παραμύθια...

  

Και κάτι από τον δικό μας ποιητή της θάλασσας Νίκο Καββαδία... Το Fata Morgana από τη συλλογή Πούσι του 1947.

Θα μεταλάβω με νερό θαλασσινό
στάλα τη στάλα συναγμένο απ' το κορμί σου
σε τάσι αρχαίο, μπακιρένιο αλγερινό,
που κοινωνούσαν πειρατές πριν πολεμήσουν.

Στρείδι ωκεάνιο αρραβωνίζεται το φως.
Γεύση από φλούδι του ροδιού, στυφό κυδώνι
κι ο άρρητος τόνος, πιο πικρός και πιο στυφός,
που εναποθέτανε στα βάζα οι Καρχηδόνιοι.

Πανί δερμάτινο, αλειμμένο με κερί,
οσμή από κέδρο, από λιβάνι, από βερνίκι,
όπως μυρίζει αμπάρι σε παλιό σκαρί
χτισμένο τότε στον Ευφράτη στη Φοινίκη.

Χόρτο ξανθό τρίποδο σκέπει μαντικό.
Κι ένα ποτάμι με ζεστή, λιωμένη πίσσα,
άγριο, ακαταμάχητο, απειλητικό,
ποτίζει τους αμαρτωλούς που σ' αγαπήσαν.

Rosso romano, πορφυρό της Δαμασκός,
δόξα του κρύσταλλου, κρασί απ' τη Σαντορίνη.
Ο ασκός να ρέει, κι ο Απόλλωνας βοσκός
να κολυμπάει τα βέλη του με διοσκουρίνη.

Σκουριά πυρόχρωμη στις μίνες του Σινά.
Οι κάβες της Γερακινής και το Στρατόνι.
Το επίχρισμα. Η άγια σκουριά που μας γερνά,
μας τρέφει, τρέφεται από μας και μας σκοτώνει.

Καντήλι, δισκοπότηρο χρυσό, αρτοφόρι.
'Αγια λαβίδα κι ιερή από λαμινάρια.
Μπροστά στη Πύλη, δυο δαιμόνοι σπαθοφόροι
και τρεις Αγγέλοι με σπασμένα τα κοντάρια. 

Πούθ' έρχεσαι; Απ' τη Βαβυλώνα.
Πού πας; Στο μάτι του κυκλώνα.
Ποιαν αγαπάς; Κάποια τσιγγάνα.
Πώς τη λένε; Φάτα Μοργκάνα.

Πάντα οι κυκλώνες έχουν γυναικείο
όνομα. Εύα από τη Κίο.
Η μάγισσα έχει τρεις κόρες στ' Αμανάτι
κι η τέταρτη είν' εν' αγόρι μ' ένα μάτι.

Ψάρια που πετάν μέσα στην άπνοια,
όστρακα, λυσίκομες κοπέλες,
φίδια της στεριάς και δέντρα σάπια,
άρμπουρα και τιμόνια και προπέλες.

Να 'χαμε το λύχνο του Αλαδίνου
ή το γέρο νάνο απ' τη Καντόνα.
Στείλαμε το σήμα του κινδύνου
πάνω σε άσπρη πέτρα με σφεντόνα.

Δαίμονας γεννά τη νηνεμία.
Ξόρκισε, Allodetta, τ' όνομά του.
Λούφαξεν ο δέκτης τ' ασυρμάτου,
και φυλλομετρά το καζαμία.

Ο άνεμος κλαίει. Σκυλί στα λυσσιακά του.
Γεια χαρά, στεριά κι αντίο, μαστέλο.
Γλίστρησε η ψυχή μας από κάτου,
έχει και στη κόλαση μπορντέλο.


Σάββατο 28 Αυγούστου 2010

2 Περί τίνος πρόκειται...

Ας συστηθούμε...

Τέλη Αυγούστου, ανασκόπηση ενός έτους! Οι περισσότεροι στον κόσμο τούτον κάνουν ετήσιο απολογισμό την πρωτοχρονιά, εγώ τον κάνω τον μήνα που ψήνεται ο κολιός και τσιμπάν οι παχιές οι μύγες. Μ'αρέσει καλύτερα αυτή η σαιζόν, "Σεπτέμβρης 09- Αύγουστος 10". Όχι, δεν είμαι κάτοχος τηλεοπτικού σταθμού, ούτε τηλεπαρουσιάστρια και βεβαίως όχι τηλεμαϊντανός! Είμαι μια αιώνια πλέον φοιτήτρια και για πάντα μαθήτρια της ίδιας της ζωής. Αποφάσισα να ξεκινήσω ένα blog γιατί θεωρείται το απόλυτο must. Η αλήθεια είναι ότι χθες έκανα φανουρόπιτα(να συγχωρεθεί η μάνα του άι-Φανούρη, έτσι λένε), είδα περίεργα όνειρα το βράδυ, είχα και νεύρα με τον καλό μου από χθες αλλά και το αντίθετο, οπότε, σηκώθηκα με κέφια το πρωί. Ολοκληρώνοντας, λοιπόν, αυτό το έτος θα κάνω check και στο κουτάκι της ζωής που λέει: "Φτιάξε έναν προσωπικό χώρο στο internet." κι αυτό με γεμίζει αρκετά!

0 Η ίδια μου η χώρα, μια φυλακή.

H ταινία:                                          25th hour
                            (2002)

Η αλήθεια: Όλα σε αυτή τη ζωή πληρώνονται και ο καθένας μας ευθύνεται ατομικά για τις πράξεις του.

Σκηνοθεσία: Spike Lee
Σενάριο: David Benioff
Πρωταγωνιστούν: Edward Norton, Barry Pepper, Philip Seymour Hoffman, Rosario Dawson
Είδος: Δράμα

   Η ζωή του Monty Brogan τελειώνει σε ένα 24ωρο, όχι με τον φυσικοσωματικό θάνατο αλλά με τον ψυχικό. Η ελευθερία του θα του στερηθεί την 25η ώρα κι η άνετη ζωή για την οποία είχε μοχθήσει ή που είχε ονειρευτεί, βλάπτοντας συνανθρώπους του, δε θα υλοποιηθεί ποτέ. Πουλούσε ναρκωτικά και μέσω αυτών πούλησε τελικά την ελευθερία του. Μπορεί το θέμα "ναρκωτικά" να είναι χιλιοπαιγμένο όμως αυτή τη φορά ο φαύλος κύκλος των ναρκωτικών απουσιάζει και δίνεται βάση μόνο σε ένα αποτέλεσμα τους που εδώ είναι η φυλακή. Στην έναρξη της ταινίας, συμπονούμε τον ήρωα καθώς σώζει ένα αδέσποτο τετράποδο κι ίσως καθ'όλη τη διάρκεια της ταινίας να τον στηρίξουμε, έως ότου, ο ένας εκ των κολλητών του μας προσγειώσει, αναφέροντας ότι, ο Monty πλήρωσε τα πλούτη του με τη δυστυχία άλλων ανθρώπων. Σίγουρα η ταινία κερδίζει και από την συμμετοχή του υποψηφίου για 2 Oscar, Edward Norton(θεός!!!) για τις ταινίες American History X και Primal Fear, καθώς όμως και από τους 2 "κολλητούς" του, του βραβευμένου με oscar για το "Capote", Philip Seymour Hoffman και του Barry Pepper, στους οποίους δικαιωματικά δεν δίνετε αρκετός χρόνος να αναπτύξουν το υπέρμετρο ταλέντο τους. Θα εστιάσω σε 2 στιγμές της ταινίας. Στις βόλτες με το σκύλο και στον μονόλογο του Monty.
   Ή μάλλον, για το πρώτο δεν έχω να πω πολλά... το βιώνω καθημερινά με το δικό μου τετράποδο. Κι εγώ την έσωσα, την ανάπηρη πλέον συντροφιά μου, πριν 2 χρόνια. Ξέρω το αίσθημα αλληλοαφοσίωσης και την δράση του ως αγχολυτικό. Αν μπορούσα να μιλήσω για ανιδιοτελή αγάπη, αυτή τη σχέση θα ανέφερα! Μπορεί ένα τετράποδο να σε κάνει να αναθεωρήσεις τη ζωή σου; Να σε κάνει να σκεφτείς τη δημιουργία οικογένειας, την αποχή από εμπόριο ναρκωτικών, την απάρνηση χρημάτων; Ένα παιδί σίγουρα μπορεί κι αυτό πιστεύω ότι τα κατοικίδια είναι εν μέρη. Πνευματικώς καθυστερημένα παιδιά μας...
   Ένας μονόλογος που όταν τον άκουγα ο νους τον μεταγλώττιζε αυτόματα στα ελληνικά δεδομένα. Ο μονόλογος της οργής προς το σύστημα. Αλλά τι είναι σύστημα; Σάμπως όλοι μας δεν είμαστε; Κάπου μέσα στον Monty Brogan, ίσως να συνάντησα κάποια στιγμή τον φετινό εαυτό μου. Οργή για όλους, μα πάνω απ' όλα, προς εμένα. Η οικονομική κρίση ξέσπασε πάνω μου σαν ακμή προκαλώντας έξαρση μιας δεύτερης εφηβείας. Ξέρετε τι λένε για την εφηβεία... κλάμα, καύλες, παλιμπαιδισμός, άγχος, άστοχο τρέξιμο ... Άστοχο, γιατί πλέον, μας στέρησαν τους στόχους και τα όνειρα. Αυτό το καλοκαίρι σκοτώθηκα να βρω δουλειά. Όλο το έτος ψάχνω, αλλά συγκεκριμένα το καλοκαίρι κυριολεκτικά σκοτώθηκα! Αρκέστηκα να δουλέψω σαν σκλάβα σε ένα "κωλόμπαρο" μέτριας τάξης, για να μην δουλέψω σε "παμπ" ή καθαρίστρια ή σε ινστιτούτο μασάζ ανδρών. Είμαι τελειόφοιτη ελληνικού ΑΕΙ, κάτοχος διαφόρων πτυχίων ανάμεσά τους υπολογιστών και 2-3 ξένων γλωσσών, με προϋπηρεσία στο εξωτερικό και λίγων μηνών σε διάφορες εργασίες του εσωτερικού και αναγκάστηκα το 2010 να δουλέψω 12ωρα απ' τις 6μ.μ ως τις 6π.μ., ανασφάλιστη, μιλώντας με τραγικούς, άγνωστους , μεσήλικες ή νεώτερους για 35€. Δεν λέω ότι είμαι καμιά σπουδαία, το αντίθετο μάλιστα! Είμαι πλέον ο μέσος όρος... πόσο ή τι να αντέξουμε ακόμα;
   Η αξιοπρέπεια μας θα πιάσει πάτο όπου να' ναι και μετά θα γίνουμε ζούγκλα... Δεν είμαι ρατσίστρια, δεν έχω μίση, έχθρες... ούτε πολλά χρόνια έχω σε αυτόν τον πλανήτη αλλά δεν μπορώ να κρύβομαι πλέον πίσω απ'το δάχτυλό μου. Ζω σε μια χώρα την οποία κατέκτησαν, πότισαν και όργωσαν οι πρόγονοί μου, όταν οι πρόγονοι των πολιτικών μας έπιναν τσάι στο εξωτερικό ως πολιτικοί πρόσφυγες. Ζω σε μια χώρα, όπου ο πατέρας μου δουλεύει 12ωρα για να με σπουδάσει, ενώ οι πολιτικοί μας πίνουν τσάι στα γιοτ τα οποία αγόρασαν με χρήματα του πατρός μου, που προοριζόντουσαν για να χτιστούν πανεπιστήμια. Ζω σε μια χώρα, όπου χρειάζεσαι μέσον για να δουλέψεις στα Goodys. Σας παρουσιάζω τον μονόλογο του, πρώτα απ'όλα, συγγραφέα κι έπειτα σεναριογράφου, David Benioff κι από κάτω τη δική μου διασκευή.







Γαμήσου!
Γαμήσου εσύ κι όλη αυτή η χώρα
κι όλοι όσοι μένουν σ'αυτή.

Γαμηθείτε,γύφτοι, ψευτο- ζητιάνοι, που παίρνετε τα επιδόματά μου και χαμογελάτε πίσω απ'την πλάτη μου.
Γαμήσου εσύ που μου λερώνεις το καθαρό παρμπρίζ αντί να το πλένεις.Get a job!
Γαμηθείτε, Πακιστανοί,που οδηγείτε σαράβαλα σαν τρελοί,
που βρομίζει τη μέρα μου το κάρι που ξεπηδά απ'τους πόρους σας.
20 μαζί σε κάθε σπίτι. Κοινόβιο του κώλου...
Εκπαιδευόμενοι τρομοκράτες, κόψτε ταχύτητα!

Γαμηθείτε, αγοράκια της Μυκόνου με τ'αποτριχωμένα στήθη και τους φουσκωμένους κοιλιακούς
που ρουφάτε ο ένας τον άλλο στα πάρκα μου και παίζετε τις ψωλές σας στα κανάλια!

Γαμηθείτε, γύφτοι μανάβηδες, παλιατζίδες, τσαρλατάνοι, κλεφτρόνια, ελεεινοί,
με τα φρούτα και τα λουλούδια σας φορτωμένα στα ντατσούν.
Εκατό χρόνια εδώ κι ακόμα ντεν μιλάει ελληνικά. Γαμώ τη φάρα σας γαμώ…

Γαμηθείτε,Ρώσοι του Βαρδάρη, μαφιόζοι που κάθεστε σε καφέ
και πίνετε τον εσπρέσο σας στα μικρά φλιτζανάκια.
Συνωμοτείτε, κακοποιείτε. Ουστ ρε! Γυρίστε από κει που ήρθατε!

Γαμηθείτε μαυροσκούφηδες Εβραίοι που διασχίζετε την Μοναστηρίου
με βρώμικες καμπαρτίνες και πιτυρίδα και αγοράζετε διαμάντια του απαρτχάιντ.

Γαμηθείτε, χρηματιστές του Χ.Α. Ξιπασμένοι κύριοι του σύμπαντος.
Επίδοξοι Μάικλ Ντάγκλας/Γκόρντον Γκέκο γαμιόληδες,
που βρίσκετε τρόπους να κλέβετε ανθρώπους που δουλεύουν σκληρά.
Στείλτε τους μαλάκες της Siemens στη φυλακή για όλη τους τη ζωή!
Νομίζεις πως δεν το ήξεραν ο Kαραμανλής κι ο Παπανδρέου κι εσύ μαλάκα ψηφοφόρε; Αλλού αυτά!

Γαμηθείτε, Αλβανοί της Ομόνοιας. Αυξάνετε την ανεργία!
Η χειρότερη παρέλαση στην πόλη.
Και να μην πω για τους Ρωσσοπόντιους,
γιατί κάνουν τους Αλβανούς να φαντάζουν άγιοι!

Γαμηθείτε, ψώνια των δυτικών προαστείων
με τα κολλημένα σας μαλλιά, τα κοστούμια από νάιλον
και τις χρυσές καδένες στο στήθος,
που τριγυρίζετε κουνώντας ρόπαλα, γκλομπς και σουγιάδες
και προσπαθείτε να μοιάσετε στους '"Σοπράνος".

Γαμηθείτε, σύζυγοι των βορείων προαστίων
με τα μαντίλια ''Ερμές'' και τις βιολογικές αγκινάρες των 50$.
Παραταισμένες φάτσες, τραβηγμένες και παστωμένες, σφιχτές και γυαλιστερές.
Δεν ξεγελάς κανέναν, χρυσό μου!

Γαμηθείτε, μαύροι πλανόδιοι με τα τσαντάκια μαϊμού σας
που χαμογελάτε σαν κουτάβια για να σας λυπηθούν
και τρέμετε την αστυνομία όσο σας τρέμουν οι καταστηματάρχες που λιμοκτονούν
και μετά λέτε πως για όλα φταίνε οι 'Ασπροι.
Η δουλεία τελείωσε εδώ και 137 χρόνια.
Ξεκολλήστε επιτέλους!

Γαμηθείτε, διεφθαρμένοι μπάτσοι
που χώνετε τα γκλομπ σε κώλους, σκοτώνετε αθώους
και μετά κρύβεστε πίσω από την έννομη τάξη.
Προδίδετε την εμπιστοσύνη μας!

Γαμηθείτε, παπάδες που βάζετε χέρι στα βρακάκια των παιδιών.
Γαμήσου Εκκλησία που τους καλύπτεις
και εισενέγκεις ημάς εις πειρασμόν.
Γαμήσου κι εσύ, Jesus Chist! Φτηνά τη γλίτωσες!
Μια μέρα στον σταυρό, ένα ΣΚ στην κόλαση
και μια αιωνιότητα στ'αλληλούια των αγγέλων.
Κάτσε εφτά χρόνια στη φυλακή και μετά τα λέμε!

Γαμήσου, Οσάμα Μπιν Λάντεν, Αλ-Κάιντα και ο καριόλης ο Μπους μαζί,
πρωτόγονοι φονταμενταλιστές μαλάκες του κόσμου.
Στο όνομα των χιλιάδων αθώων που σκοτώνονται,
εύχομαι να μείνεις αιώνια στην κόλαση
μαζί με τις 72 πουτάνες σου
και να ψήνεσαι σε καύσιμα αεροπλάνων.
Καμηλιέρηδες με την πετσέτα στο κεφάλι, kiss my ass!

Γαμήθείτε καθηγητές των πανεπιστημίων.
Μεμψίμοιροι ψευτο- κουλτουριάρηδες επαναστάτες!

Γαμήσου, κολλητέ μου που μ'επικρίνεις
ενώ την πέφτεις στην γκόμενά μου.

Γαμήσου, εκάστωτε σύντροφέ μου.
Σου έδωσα την εμπιστοσύνη μου
και με μαχαίρωσες πισώπλατα κάθε φορά.

Γαμήσου κι εσύ, πατέρα με την ατέλειωτη θλίψη σου για τα οικονομικά,
που στέκεσαι με έναν δίσκο σερβίροντας και πίνεις κόκα κόλα.
Πουλάς κρασί στους πολιτικούς και χειροκροτείς τον ολυμπιακό.

Γαμήσου, χώρα με όλους τους κατοίκους σου.
Απ'τα φτωχόσπιτα του Ζεφυρίου ως τα ρετιρέ του Κολονακίου.
Απ'τις εργατικές της Αλεξανδρούπολης ως τις σοφίτες της Πελοποννήσου.
Απ'τα διαμερίσματα της Τούμπας ως τις μονοκατοικίες του Πανοράματος και τα δίπατα της Εκάλης.


Ενας σεισμός να σας ισοπεδώσει.
Πυρκαγιές ας ξεσπάσουν.
Στάχτη να τα κάνουν όλα!
Και τα νερά ας σηκωθούν
και να βυθίσουν αυτή την χώρα
γιατί είναι βόθρος.

ΟΧΙ!
Όχι! Γαμήσου εσύ Ε.Π.
τα είχες όλα και τα πέταξες, ηλίθιε μαλάκα!